De Bubbel

Zinderend ontluchtend
soms weer groot en dan weer klein
ademhalen zuchtend
een vlies om mij heel fijn

de kleuren van de zon
een spectrum om mij heen
rollend als een ton
wat als draaikolk verscheen

het hangt in de lucht
vervlogen in de tijd
het stilstaan van de klucht
en het vervagen van de strijd

een zeep omhulde trilling
niet wat komt en niet wat ging
het onthuld met elke rilling
het reeds wezenlijk begin

ik hoef het maar te pakken
een vinger is genoeg
dan zal die spanning zakken
alles wat het ooit bedroeg

een vinger is soms magisch
veranderd plaats en tijd
maar soms is het zo tragisch
en krijg je later spijt

is het de druk van leven?
Of een bron van goud
kun je jezelf vergeven
als je het niet vast houd

als je het laat zweven
ver bij je vandaan
de bron verlaat het leven
maar de bubbel blijft bestaan